У полацкім Музеі традыцыйнага ткацтва Паазер’я правялі свята «Ішлі-пайшлі валачобнічкі». Жыхароў і гасцей горада запрасілі ўзгадаць старажытны звычай, прымеркаваны да Вялікадня і вясновага росквіту прыроды. Калісьці пачаткам новага году лічылася веснавое раўнадзенства. У гэты час па вёсках з песнямі і музыкай хадзілі гурты валачобнікаў – яны неслі радасныя весткі ў кожны дом, віншавалі і ўслаўлялі гаспадароў, зычылі здароўя, шчасця, дабрабыту. Так нашы продкі імкнуліся паспрыяць добрым пераменам і запраграмаваць лепшую будучыню.
Кацярына Іванова, фота: Кірыл Смалякоў
Гадавы каляндар палачан ужо цяжка ўявіць без святаў, якія ладзіць фальклорны гурт «Варган». І без музея традыцыйнага ткацтва Паазер’я – невыпадковага месца правядзення такіх прыгожых імпрэз. Вось і зноў палачане на нейкі час апынуліся ў цэнтры беларускага мікракосмаса, дзе панавалі з цеплынёй захаваныя традыцыі.
Невялічкая лекцыя ад супрацоўнікаў музея – важная частка сустрэчы. Бо трэба ж напомніць гасцям пра Вялікдзень, яго традыцыі, сімвалы ды мясцовыя цікавосткі. А пакуль дзеці і дарослыя выраблялі паштоўкі, на парозе музея ўжо з’явіліся музыкі. Той самы каларытны «Варган», удзельнікі якога адразу ж павіталі народ святочнымі спевамі валачобнікаў.
– Валачобная традыцыя, – адзначыла кіраўнік фальклорнага гурта «Варган» Вольга Емяльянчык, – сваімі каранямі сягае ў глыбокую старажытнасць. Пра гэта сведчыць і салярная прымеркаванасць свята, і тэксты, якія даносяць да нас апісанне ўсяго гадавога цыклу. Нашы хлопцы як раз сёння спявалі валачобную песню, запісанную ў Полацкім раёне. Яна распавядае, што двор гаспадара ў момант, калі да яго прыходзяць валачобнікі, пераўтвараецца ў сакральны цэнтр. На падворку паўстае царква, дзе стаіць прастол, за прастолам сядзіць Бог, чытае кнігу і пералічвае па парадку ўсе каляндарныя святы. Продкі такім чынам узвялічвалі гаспадара, падкрэслівалі значнасць яго працы. Важна, што гэтую ўнікальную традыцыю ўдалося данесці да нашага часу.
На жаль, старэйшыя носьбіты даўніх звычаяў ад нас адыходзяць. Каб традыцыі не знікалі, гурт «Варган» спрабуе іх перахапіць, перанесці ў асяроддзе моладзі, адаптаваць да гарадскога жыцця. І гэтая дзейнасць мае поспех.
Трэба было бачыць, як эмацыйна ўспрымалі свята ў музеі маленькія палачане, з якім імпэтам развучвалі яны гульні, песні, танцы. Дзеці паводзілі сябе абсалютна натуральна, быццам, гэта была неад'емная частка іх жыцця.
Зрэшты, і дарослыя госці, па водгуках, атрымалі найлепшыя ўражанні. Напрыклад, Таццяна, якая ўпершыню апынулася на такой імпрэзе, была ў вялікім захапленні: ад людзей і іх справы, ад самой прыгажосці святкавання ды еднасці ўсіх прысутных. Кажа, што развітальны карагод напоўніў яе энергіяй моцы, а аўтэнтычныя спевы дазволілі адчуць асаблівы стан гармоніі і асалоды.
Сачыце за рэкламай у сацсетках музея і гурта «Варган», а таксама ў нашых навінах. Далучайцеся да традыцый, што сілкуюць беларуса гонарам ды любоўю да сваей культуры і гісторыі.
Читайте также: Полоцк представил экскурсионные программы на туристическом форуме «Наследие Беларуси» в Минске
«Город с воды бесподобен!». В Полоцке открыли сезон вечерних экскурсий по Двине на байдарках
Оставайтесь с нами в социальных сетях:
